40 lardayım…..Ani bir değişiklik hayatın her yerinde….Evde , çocukların okulunda , konuş
ma dilinde, yaşadığım yerde , mobilyalarımda . Bu kadar değişimperver olduğumu bilmiyordum. Bir tarafım kalk gidelim derken ; diğer tarafım otur yerine diyor. Sözler veriyorum kendime, çevreme , işime….Geleceğim, mutlaka. Bırakamam ellerimle kurduğum bir işim var. Yoktan var ettiğim, yok sayamayacağım….Sonra durup düşünüyorum. Tekrar başlayabilirim istediğim zaman. Neye başlayacağım? Nasıl başaracağım ? Cevaplarını bilmiyorum. Olsun yeniden başlama gücüm var benim . Hiç tanımadığım , şimdilerde hep birlikte gezdiğim girişimci ruhum da. Bir tarafım kalın halatlarla buraya bağlanmamı söylerken; bir tarafım arkama bile bakmamam yönünde çekiştiriyor kolumdan. İşten ayrılırken ‘yeniden başlamak’ zannetmiştim o hareketi. Şimdi bakıyorum da yeniden başlamak o değilmiş ki ben tanımlayamamışım. Belki bu da değil….Önemli olan şimdi ve bu an. Şimdi böyleyim. Gitmeye karar verdim. Yarın mı? Ona yarın bakıcaz. Sonucunun ne olacağını bilmeye kadir değiliz. Asıl güzellik de bu değil mi zaten.
bu yüzden seviyorum seni, aynı hissetiğimiz için. ” sonucunun ne olacağını bilememek… Asıl güzellik bu”